Eenhoofdig gezag bespreken met je ex

Eenhoofdig gezag bespreken met je ex

Mijn ex is al ruim een jaar niet betrokken bij mijn dochter. Ze is nu 2,5 jaar geweest. Ik ben met haar vertrokken toen ze 10 maanden oud was. In mijn vorige blog heb ik hierover al geschreven. Nadat we uit elkaar zijn gegaan, is mijn ex aan de andere kant van het land gaan wonen. De reisafstand is dan ook ongeveer 1,5 uur. Helaas heb ik niet het eenhoofdig gezag.

Vlak na ons vertrek bleef het contact in stand tussen mijn dochter en haar vader. Ze is welgeteld één keer daar “welkom” geweest. Daarna was het vooral onhandig dat ze ’s zo huilerig was destijds. Na ongeveer 3 maanden zei mijn ex een keer de omgang af. Daarna nog een keer. Nu vraagt hij er nooit meer om. Uiteraard heb ik me boos gemaakt en hem op zijn verantwoordelijkheid gewezen, maar uiteindelijk heeft dit niks opgeleverd, behalve frustratie en verdriet.  Inmiddels heb ik het losgelaten.

Echter hebben wij samen het gezag. Dit is in de eerste plaats totaal niet praktisch als een ouder zo ver weg woont en inhoudelijk overleg niet goed mogelijk is. Daarnaast zie ik de meerwaarde niet. Eenhoofdig gezag is in deze situatie dus meer dan wenselijk

Ik moest mijn dochter laatst inschrijven op de basisschool, dus had zijn handtekening nodig. Ik heb geen enkele vraag gekregen over waarom ik voor deze school kies bijvoorbeeld. Daarnaast is het natuurlijk ook onhandig met het inroepen van medische hulp.

Mijn ex wilde wel een machtiging geven, zodat ik bevoegd zou zijn om alle beslissingen zelfstandig te nemen. Ik heb dit voorgelegd aan mijn advocaat, die aangaf dat dit niet overal geaccepteerd wordt. Ik had al een advocaat omdat ik nadat we uit elkaar gingen, een ouderschapsplan wilde maken. Iets wat mijn ex overigens onzin vond, aangezien we niet getrouwd waren. Dit plan is er dus ook nooit gekomen.

Ik heb vervolgens het eenhoofdig gezag ter sprake gebracht bij mijn ex. In plaats van de machtiging, kon hij meewerken aan het veranderen van gezamenlijk naar eenhoofdig gezag. Ik was voorbereid op een heftige ruzie, maar mijn ex vroeg: wat houdt gezag in? Ik kon me niet echt inhouden en heb geantwoord dat gezag datgene is, wat hij al ruim een jaar niet doet. Daarnaast heb ik hem gewezen op het zoeken van informatie op internet. Uiteindelijk was hij het er mee eens! Ik heb natuurlijk direct mijn advocaat op de hoogte gebracht, maar helaas was de vreugde van korte duur. De volgende dag bedacht hij zich: hij wilde eerst meer informatie over de rechten en plichten en tot die tijd houden we het zoals nu.

De ondertoon die hij daarbij gebruikte bezorgde me kippenvel over mijn hele lijf. Ik heb alleen maar gereageerd dat hij in verweer kon gaan via de rechtbank, omdat ik mijn advocaat al aan het werk had gezet.

Het bleef even rustig, totdat mijn ex het verzoekschrift van mij van de rechtbank had gekregen. In verweer gaan kost blijkbaar geld. Dit naast de kosten van de advocaat, aldus mijn ex. Daarnaast vond hij het bedrag van de alimentatie-eis belachelijk. Ik benoemde dat hij zijn gegevens niet heeft aangeleverd en dat er dan het een en ander gebaseerd wordt op oude gegevens. Of we het niet onderling konden regelen, was zijn vraag. Ik krijg het gezag, in ruil voor minder alimentatie.

Van mijn advocaat begreep ik uiteindelijk dat er via mediation afspraken gemaakt kunnen worden over alimentatie, omgang en andere zaken. De rechter zal dit overnemen vanuit de mediation. Het gezag kunnen we ook onderling afspreken, maar hierin beslist de rechter uiteindelijk, aldus mijn advocaat. Mijn omgeving geeft aan dat het een risico is dat mijn ex minder hoeft af te dragen aan alimentatie, maar dat het dan nog zo kan zijn dat we gezamenlijk het gezag blijven behouden. Het risico neem ik; mijn ex betaalde een jaar lang niks en persoonlijk gaat het me ook niet om het geld. Het gaat me ook niet om de omgang, al heb ik mijn twijfels of dit ooit weer tot stand komt.

Ik wil enkel zelf de vrijheid om het gezag alleen te kunnen uitoefenen, omdat dit in het belang van mijn dochter is. Het geeft me de ruimte om de omgang, als hij dit ooit weer wil oppakken, op een veilige manier in goede banen te leiden. Het geeft ons de ruimte om met elkaar op vakantie te gaan, zonder dat ik zijn handtekening nodig heb. Die handtekening vragen maakt me steeds afhankelijk van mijn ex, wat absoluut niet wenselijk is.

Als mijn ex weer een ‘narcistische aanval’ heeft zal hij altijd een manier vinden om mij (en dus mijn dochter) te dwarsbomen. Dit is minder belangrijk voor vakanties, maar des te belangrijker bij medische zorg.

Ik ben me er bewust van dat het gezag wijzigen erg moeilijk is. Ik kan in mijn geval alleen maar hopen dat het goed uitpakt.

Hebben jullie hier ervaring mee? En heeft het goed uitgepakt of juist minder goed?