Toen ik klein was, riep ik vaak tegen mijn moeder dat ik een groot wit huis wilde met een rieten dak en een zwembad in de tuin.
Mijn oudtantes woonden in Bergen in prachtige huizen en als klein meisje kon ik daar uren mijmeren over hoe ik mijn eigen huis later zou inrichten. Het antwoord van mijn moeder was steevast ‘dan zou ik maar een rijke man zoeken’. En als de dag van gisteren kan ik me herinneren dat ik dat altijd een raar antwoord vond, je kon toch je eigen geld verdienen? Ik nam me dan ook heilig voor om zelf dat grote geld te gaan verdienen, in plaats van op een man te wachten.
Mijn moeder was thuisblijfmoeder en de allerliefste mama die je je als kind maar kunt wensen. Na school zat ze altijd klaar met thee en koekjes, ze hielp op school, vriendjes en vriendinnetjes waren altijd welkom en mochten zelfs mee op vakantie.
Maar, hoe jong ik ook was, ik had altijd een onbedwingbare dwang naar zelfstandigheid. Zodra ik mocht werken nam ik een bijbaantje bij Albert Heijn, waste ik voor een belachelijk laag bedrag stapels en stapels servies in de spoelkeuken van een 5 sterrenhotel, combineerde ik school met tig bijbaantjes in de horeca en schreef ik stukjes voor het plaatselijke sufferdje.
Toen ik mijn ex leerde kennen moest hij dan ook best wennen aan mijn zelfstandigheid.
Hij wilde diep in zijn hart toch een vrouw die naar hem opkeek. We werkten bij hetzelfde bedrijf, op provisiebasis, en verdienden allebei goed. Toen ik besloot dat op te geven en te solliciteren bij onze nationale trots, als stewardess, was hij daar dan ook niet echt blij mee. Groot was mijn verbazing dat ik ook nog eens werd aangenomen! Want dat lukt slechts een op de duizend sollicitanten.
De beslissing om te gaan vliegen was de beste beslissing ooit! Inmiddels vlieg ik bijna 17 jaar en denk ik echt dat ik geboren ben voor deze job. Het reizen, de passagiers, de verschillende culturen, mijn geweldige collega’s, het onregelmatige. Echt alles aan deze baan vind ik nog steeds ontzettend leuk!
Om mij heen zag ik veel vrouwen hun baan opzeggen of genoegen nemen met een baantje waar ze het eigenlijk niet naar hun zin hadden, maar ja, manlief verdiende geld genoeg en het was met oppas veel makkelijker zo. Hun eigen dromen en ambities moesten wijken voor gemak. Deze vrouwen werden de afgelopen jaren of aan de kant gezet voor een ander exemplaar of door hun mannen als vanzelfsprekend gezien. “Ze hebben het toch goed zo? “.
Geld maakt niet gelukkig, daar ben ik echt van overtuigd. Maar het geeft je wel keuzes.
En afhankelijk zijn van een ander, of dat nou van een man is of van een uitkering, zal je altijd in een ongelijke positie zetten.
Mijn inspiratie kreeg ik van bijvoorbeeld Annemarie van Gaal en Mary Borsato, beide single moms. Ik hoop jou door dit blog ook te inspireren. Om in je eigen kracht te geloven. Je hart volgen en goed voor jezelf zorgen maakt je altijd sterker!
Ik ben heel erg benieuwd wat jouw visie op dit onderwerp is. Je kunt je bericht hieronder achterlaten.
Liefs,
Liz
Anonymous
op 30 Aug 2015Anonymous
op 30 Aug 2015Anonymous
op 31 Aug 2015