De feministisch moeder

 

Regelmatig lees ik meerdere verhalen over alleenstaande mama’s. De ene heeft er moedwillig voor gekozen om als dappere alleenstaande moeder door het leven te gaan en voor de ander is deze keuze genomen. Desondanks, wat de grondlegging ook moge zijn, lees ik vaak dat alle moeders blijven knokken voor hun kinderen. Ik studeer zelf aan de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening maar ik heb ook regelmatig gezien dat moeders voor hele andere wegen kiezen.

Hoe houd jij het vol?

Mijn ex-man komt uit een gezin waarin mannen boven hun vrouwen willen regeren en (klein)dochters als minder worden gezien dan (klein)zonen. Ik kom zelf uit een gezin waarin je je eigen mening en visie mag ontwikkelen en deze mag uitdragen. Je kunt je dus voorstellen hoe ik als jonge goedgebekte meid binnen die setting moest ‘overleven’. Daarnaast ben ik opgegroeid met drie grote broers, een echt jongens gezin. Ik, als enige dochter en ‘het kleine zusje’ werd eerder op handen gedragen. Ook daar is natuurlijk van alles over te vinden en te zeggen, maar de grondslag bij mijn ouders lag zich in het feit: ‘Wij houden van al onze kinderen evenveel’.

Door de situaties binnen de familie van mijn ex-man raakte ik vaak hoog gefrustreerd. Zo is mij bijvoorbeeld meerdere malen gezegd dat ik te vrij ben opgevoed, dat ik mij nergens mee mocht bemoeien omdat ik destijds nog niet met mijn ex-man was getrouwd, studeren was onzin want een vrouw hoorde alle dagen voor haar gezin te koken. Met als hoogtepunt dat mijn ex-schoonvader na een verhitte discussie zichzelf letterlijk boven mij wilde verheffen door recht boven me te gaan staan, zijn vinger, op twee centimeter na, in mijn gezicht duwde, en zei: ‘Weet je wel wat voor zoon ik heb….’

Uiteindelijk hebben ze ‘gewonnen’ en mijn mond gesnoerd

Ik koos ervoor om mij afzijdig te houden en mij dan maar aan te passen in plaats van mijn plekje te verdedigen. Na een strijd van vijf jaar word je moe gestreden, helemaal zonder enige back-up. Uiteraard heb ik mijzelf weer teruggevonden nadat ik mijn ex-man had verlaten.

Toch hebben deze situaties mij aan het denken gezet over de positie van de vrouw. Waarom willen sommige mannen de vrouw toch onderdrukken? Waarom zit er soms zoveel verschil in het opvoeden van onze dochters en zonen? Deze vraagstukken komen allemaal aan bod in een toespraak van Chimamanda Ngozi Adichie. Echt een must-see!

Het feminisme staat voor de wens te streven naar gelijkheid tussen de sekse

Niet of de vrouw beter is dan een man. Dat de vrouw evenveel keuzemogelijkheden heeft als de man. Zelfs tot de dag van vandaag wordt een carrièrevrouw met dezelfde functie als een man, twee ton minder betaald binnen haar eigen carrière. Vreemd!

Vele doelen vanuit de feministische golf zijn behaald. Denk aan het passief en actief kiesrecht, deelname aan het hoger onderwijs, herverdeling van huishoudelijke taken en noem het maar op. Een ander voorbeeld is het beschermen van de prostituees en het erkennen van hun vak. Of je het er mee eens bent of niet, iedereen heeft recht op vrijheid. Uiteraard ben ik mij ervan bewust dat er binnen die setting ook sprake is van gedwongen prostitutie. Maar er zijn vrouwen die dat vak kiezen als baan.

De ideologie wordt steeds meer toegepast, toch blijft de denkwijze een lastig verhaal te zijn. Om hier een voorbeeld aan te geven: Vorig jaar volgde ik een college over vastgeroeste denkwijzen, waar ook wij vrouwen soms meer last van hebben dan we denken. Lees hier: 

Een vader en zoon krijgen een auto-ongeluk. Vader is op slag dood en zoon komt op de intensive care terecht. In de operatiekamer werpt de chirurg een blik op de jongen en zegt: “Ik kan deze jongen niet opereren, want het is mijn zoon!” 

Hoe kan dat?

Nu denk ik logisch, zijn moeder is arts! Destijds werd er door de hele collegezaal toch langer nagedacht dan normaal.

Ik zie mijzelf als feministische moeder en zo voed ik mijn twee zoontjes ook op. Naast het ouderschap kies ik ook voor een carrière. Wetende dat ik daar nu in moet investeren. Elke moeder heeft een andere kijk, de ene werkt 40 uur in de week en de ander is een thuismoeder. Allemaal prima, zolang het maar je eigen keuze is! In hoeverre je die als alleenstaande moeder kan maken..

Nu aan jullie de vraag, waar zouden jullie graag meer over willen weten en lezen? Ik zou het heel erg waarderen als je dat hieronder wilt laten weten. Dank je wel!

“Dreams don’t work, unless you do!”

Groeten Ellen