Happy Single Mom na de scheiding

Hier zit ik dan, mijn eerste blog te typen.

Vijf jaar een happy single mom. Nou ja…niet altijd even happy, maar nu voor het eerst in jaren wel weer helemaal mezelf. En daar heb ik hard voor moeten knokken

Maar dat was het allemaal dubbel en dwars waard. Want we zijn heel gelukkig zo met ons drieën. De band die ik heb met mijn twee zoontjes is super sterk. Natuurlijk halen ze wel eens het bloed onder m’n nagels vandaan, maar ik zou niet zonder ze kunnen. Ze zijn het allerbelangrijkste in mijn leven en dat laat ik ze dagelijks weten.

Vijf jaar geleden nam ik de meest ingrijpende beslissing uit mijn leven…ik wilde scheiden. En dat was geen makkelijke beslissing. Ik had er jaren over na gedacht. Want hoe kon ik het leven van mijn kinderen nou zo overhoop gooien?! Was dat niet heel egoïstisch van mezelf? Ik heb zo lang getwijfeld, geprobeerd er nog wat van te maken, geprobeerd erover te praten, over wat me dwars zat, waarom ik steeds ongelukkiger werd, maar er werd door m’n ex niks mee gedaan. Hij deed zijn ding en ik mocht me met de kids, het huishouden en m’n werk bezig houden. We leefden op het laatst compleet langs elkaar heen. En eerlijk gezegd denk ik dat we allebei niet erg gelukkig meer waren, maar hij durfde er niet over te praten. Bang voor wat er zou gaan gebeuren.

En toen, in maart 2010 hakte ik de knoop door. Waarom zou ik nog langer ongelukkig blijven

Waarom koos ik niet voor mijn eigen geluk. En daardoor ook voor een gelukkiger leven voor mijn kinderen. Want natuurlijk voelde die ook al jaren de spanningen die er waren. Ik wist dat het een lange moeilijke weg zou worden, maar dat we er samen beter uit zouden komen. Want een gelukkige mama is ook een veel leukere mama toch?

Het werd inderdaad een zware moeizame weg naar nieuw geluk. Want hoewel we hadden afgesproken om de scheiding samen, op een zo vriendschappelijk mogelijke manier te regelen, ging het toch iets anders. Mensen begonnen er zich mee te bemoeien. Er werden leugens verspreid, geroddeld en ik was natuurlijk de boosdoener, want ik wilde scheiden. Veel zogenaamde vrienden lieten me vallen. Geloofde alles wat ze te horen kregen in plaats van naar mij toe te komen en het simpel weg aan me te vragen. Het deed me veel verdriet maar na een tijdje leer je het naast je neer te leggen. Je kunt het toch nooit goed doen bij iedereen.

Na een jaar van veel stress, spanningen en hoog oplopende ruzies ging mijn ex eindelijk ergens anders wonen. Dit bracht gelukkig weer wat rust terug voor mij en de kinderen. We hadden het fijn samen en nooit hebben ze ook maar een keer gevraagd waarom papa er niet meer was. Dat zegt volgens mij al genoeg.

Na anderhalf jaar werd eindelijk de scheiding uitgesproken. Dat voelde al als een hele zware last die van mijn schouders viel. Helaas was het nog steeds niet helemaal achter de rug. Noodgedwongen moest ik in het koophuis blijven wonen dat nog steeds van mijn ex en mij was. En nee, dat is echt niet fijn want ik wilde niets liever als een plekje voor mij en de kinderen om opnieuw te beginnen en alles af te kunnen sluiten. En dat ging niet. Financieel is dat gewoon niet op te brengen.

Het heeft in totaal vijf jaar geduurd voor ik eindelijk de sleutel kreeg van mijn eigen stekje, waar ik met mijn jongens een nieuwe start kon maken. Dit was afgelopen februari

Het huis is verhuurd, en daardoor kon ik eindelijk iets voor mezelf zoeken. En met de hulp van mijn lieve familie en vrienden konden mijn kinderen en ik heel snel de overstap maken naar ons nieuwe flatje. Het is niet groot, het is niet luxe, maar het is van ons en we zijn er heel gelukkig samen.

Nooit in al die jaren heb ik spijt gehad van mijn beslissing. Het was het beste wat ik ooit heb gedaan, ondanks de zware strijd. Mijn kinderen zijn hier super gelukkig en als zij gelukkig zijn ben ik het ook!

Hoe voelde het voor jou om de knoop door te hakken toen je wilde scheiden?