Ik ben zwanger van mijn eerste zelfinseminatie!

Waar ik me eerst nog afvroeg of er wel echt twee streepjes stonden, is daar nu geen twijfel meer over mogelijk. Ik ben zwanger! Twee dikke vette donker gekleurde streepjes, de moeheid die de overhand heeft en zó misselijk dat de wc-pot mijn beste vriend aan het worden is. Mijn eerste zelfinseminatie is meteen raak! Ik ben zwanger van mijn eerste zelfinseminatie!

De eerste zwangerschapstest die ik deed was natuurlijk veel te vroeg. Ik had nieuwe tests gekocht via het internet en was te nieuwsgierig hoe het met deze zou gaan. Dus al een kleine week (5dagen!) later zat ik op de wc, te plassen in een bekertje. Nu had ik niet serieus verwacht dat er al iets te zien zou zijn, mocht het raak zijn. Dus toen er maar één streepje verscheen voelde dit ook niet als een tegenvaller. Toch nog maar een paar dagen wachten dan.

Bij mijn vorige zwangerschap (die helaas in een miskraam overging ) wist ik na ruim een week dat het raak was. Ook had ik toen al een positieve test na een week. Dus ook deze keer was ik overtuigd -na de eerste veel te vroege test- dat ik het met een ruime week wel zou moeten kunnen zien.

Ook deze test was helaas negatief. Dit was het toppunt van mijn depressieve gevoel.

De tweede negatieve test was voor mij de druppel die de emmer deed overlopen. Al de hele week zat ik niet echt lekker in mijn vel en ik kon ook niet achterhalen waar het vandaan kwam. Ik was behoorlijk moe, dat wel, maar verder niks wat mij in de weg zat eigenlijk. Dit moest dus gaan veranderen, want ik voel er niks voor om in een negatieve spiraal te komen of iets. Dus schouders eronder en vooruit ermee! Positief blijven, leuke dingen doen en genieten van het moois wat ik al heb. Geen flauwekul of zelfmedelijden, maar doorgaan!

Ondanks de twee negatieve testen bleef ik een ander gevoel houden. Een gevoel wat ik al enige tijd heb. December, december is de maand. Dus na een hele lange week wachten, mocht ik dan eigenlijk weer een bekertje volplassen! En ja hoor, niet één, maar twee streepjes werden zichtbaar, heel lichtjes, maar toch. Het is raak! Ik ben zwanger!

Vanaf dat moment ben ik om de dag gaan testen. En niet alleen de streepjes werden donkerder, maar ook de moeheid werd erger. En om niet te ontbreken, kwam ook de misselijkheid op bezoek.

Dit is waar ik naartoe heb geleefd. Dit is mijn wens die ik zo graag wilde laten uitkomen. Dit is mijn “ow zo bewuste keuze”. En toch, geen vreugde, geen tranen van blijdschap.. Ja, tuurlijk was ik wel heel erg blij dat het meteen de eerste keer raak is. Maar dat betekent dus ook dat het vanaf nu dus ook net zo goed weer mis kan gaan. Ik wil niet negatief zijn voor mezelf, maar mijn angst heeft toch wel een beetje de overhand dit moment.

In de eerste paar dagen dat ik wist dat ik zwanger ben heb ik het tegen mijn ouders verteld en mijn beste vriendinnen. Mijn ouders waren natuurlijk hartstikke blij en ook mijn vriendinnen reageerden dol enthousiast. Iets waarvan ik hoopte dat mijn eigen reactie zo was. Want ondanks hun heerlijke reacties, bleef mijn ‘roze wolk’-gevoel weg.

En waar ik normaal hetzelfde moment de verloskundige al aan de telefoon heb om te zeggen dat ik zwanger ben, heb ik dat gesprek nu met een week of wat uitgesteld. Bellen kan later ook nog wel. Te bang dat het weer mis gaat.

Toch gaf dit telefoontje, wat ik uiteindelijk heb gepleegd, mij wel een opgelucht gevoel. Deze verloskundige heb ik ook gehad bij de zwangerschap van mijn zoontje en wat een geweldig team zijn deze dames! Ze zijn er echt voor je, luisteren naar je, nemen je serieus en wimpelen je zeer zeker niet af! (Bij mijn vorige zwangerschap woonde ik helaas ergens anders, waardoor ik andere verloskundige had). Maar nu weet ik weer waarom ik toen ook zo blij was met dit team. Ook nu zijn ze er al meteen voor je en werd al direct voorgesteld om een vroege echo te maken om te zien of het goed zit.

Ondanks mijn angst die er zit dat het verkeerd kan gaan, heb ik toch ook een gevoel dat het dit keer toch wel goed zit. Ik weet dat een goede zwangerschap net zo kan aanvoelen als een verkeerde zwangerschap, maar ik wil mij er niet te druk over maken. En laat ik er vanuit gaan dat ik me niet voor niks de hele dag door zo ontzettend misselijk voel! Deze misselijkheid zal toch zeker echt wel voor een goed doel zijn. Ik kan niet wachten tot de eerste echo, maar voor nu dan toch. Ik ben zwanger van mijn eerste zelfinseminatie! Wow!!

Welke ronde was het bij jouw ‘raak’? En vanaf wanneer heb jij het goede nieuws aan andere verteld? Laat je reactie hieronder achter.