Kind of relatie of allebei...?

Dat gevoel is er nou eenmaal, zelfs al als ik nog maar een kinderwagen zie moet ik mezelf vasthouden van de rammelende eierstokken. Het is duidelijk ik wil een kind!! 

Voor ik mijn blog op jullie afvuur, wil ik wel voorop stellen dat ik heel gelukkig ben met Floor. Alles bij haar klopt en wil zeker niet haar te kort doen in mijn kinderwens voor een 2^de schattige lieve baby

Vrijdagnacht, mijn redelijk vaste date (ik noem hem maar zo, ik blijf bindingsangst hebben he…) en ik liggen op bed na een fijne avond met vrienden en veel wijn. Het gesprek gaat over onze kinderen die wij nog niet van elkaar kennen. De een is nog leuker dan de ander enz enz enz. Ik geef aarzelend toe dat ik eigenlijk nog wel een kind wil, misschien, ooit, eigenlijk wel, liever nu als morgen. Naast mij blijft het angstig stil, gosh waarom is het licht nu uit… Stil blijft het lang. Ik hoor hem slikken en hij zegt dat hij het echt niet meer wilt, nu niet en nooit niet.

De 5 min daarna waren lang..erg lang.

Ondertussen zijn we een week verder, heel wat gesprekken en zelfs onze eerste officiële ruzie verder. Een keuze maken is moeilijk, een oplossing ligt waarschijnlijk nog veel verder weg. We bespreken het beide met vrienden en familie, niemand die het antwoord heeft. Wat gaan we doen? Kies ik voor hem en daarmee ook voor zijn kinderen en dus een “gezin” samengesteld van 3 kinderen (in dezelfde leeftijd) of kies ik voor mezelf en ga ik voor Floor en nog een broertje of zusje…het is een keuze die voelt als ‘wat wil je kwijt je linker of rechterarm?’

Mijn moeder herinnerd mij aan mijn zwangerschap waarin mijn hart de hormonen niet aankon. Herinnerd mij aan de bevalling en zegt me dat ik er echt goed over na moet denken, want wie zegt dat ik met een andere man wel kinderen kan krijgen…. Dat ik al mijn liefde die ik wil geven ook aan zijn kinderen kan geven, die grotendeels bij hem wonen. En dat de keuze Bam-mam ook niet altijd de juiste is, als er al een peuter in je huis rond rent. Het maakt de keuze niet makkelijker maar wel duidelijker en ik heb weer nog meer om over na te denken.

Mijn redelijk vaste date en ik hebben een pauze ingelast en ik mis hem, alles klopt, nou ja bijna alles, en als grootste muur tussen ons in is de kinderwens

Maar ik mis hem…deze keer is het niet de keuze tussen mijn hoofd en mijn hart maar de keuze tussen mijn hoofd en mijn eierstokken.

Wat is toch de juiste keuze? Gaan voor een man en alle liefde storten op hem en 3 schatten van kinderen? Gaan voor opnieuw beginnen met daten en hopen dat daar een man tussenzit die hetzelfde is maar wel met een kinderwens? Gaan voor alleen en altijd alleen en dus gaan voor de keuze bam-mam? De laatste keuze valt wel een beetje weg moet ik zeggen en zorgt voor alleen maar meer respect voor alle bam mama’s.

De komende 2 weken is Floor bij haar vader, iedereen is op vakantie en had ik juist de tijd met mijn redelijk vaste date. Gosh ik mis hem….. Nu heb ik de tijd om te denken en te kiezen tussen kind of relatie en kies ik hopelijke het juiste.

Heeft er iemand de gouden tip?

Liefs Kiki