5 jaar single mom lustrum

Op het moment dat ik deze blog schrijf vier ik mijn 5 jaar single mom lustrum.  Ja‚ tjee… ik ben alweer vijf jaar Single. En wat kan je toch een hoop in 5 jaar! Na een flinke‚ heftige break up heeft het mij heel veel moeite gekost om op te krabbelen. Maar in vijf jaar tijd heb ik wel meer dan genoeg lessen voor de aanstaande 10 jaar geleerd.

Ik kwam er alleen voor te staan toen mijn dochtertje 1‚5 jaar oud was

Doordat mijn toenmalige partner heel veel weg was voor zijn werk bij Defensie‚ hoefde ik niet opnieuw het wiel van de drie R’en (Rust‚ Regelmaat en Reinheid) uit te vinden. Ik was gewend om het alleen te doen. Ik was kapot van onze break up en het zorgen voor mijn dochtertje heeft mij gered. Zij zorgde ervoor dat ik overeind bleef. Voor haar moest ik door. Ik leerde hoe sterk ik was en hoe onafhankelijk. Ik kon prima ons meidenhuishoudentje bestieren.

De vader van mijn dochter heeft inmiddels een nieuw leven opgebouwd incl. tweeling. Hij was altijd degene die geen kinderen wilde. Het was‚ vanwege zijn werk‚ nooit het juiste moment voor hem. Toen ik toch zwanger bleek van onze dochter‚ was ze meer dan welkom. Maar hier moest het wel bij blijven van hem. Eén kind was genoeg. Dat vond ik moeilijk‚ want ik wilde graag een groter gezin.

Nu ben ik 38‚ ik heb geen partner‚ en bestaat mijn trotse gezin uit 1 gezond en gelukkig kind. Maar in mijn hart zit nog wel liefde voor een ander kindje

Hij heeft dus inmiddels het grote gezin dat ik zó graag wilde. Het traject om BAM moeder te worden ken ik inmiddels heel erg goed. Maar sinds afgelopen zomer sta ik er anders in en geniet ik van wat ik heb en probeer ik te accepteren dat ik hoogstwaarschijnlijk niet nog een kindje zal gaan krijgen en dat voelt als een enorm gemis. De eerste twee jaar moest ik niet denken aan een relatie. Mijn hoofd had er gewoon geen plek voor.

Maar ja… de afgelopen drie jaar zou je toch denken dat er naast mij een één of andere‚ ik noem maar wat‚ Michiel Huisman best leuk zou staan. En toch is hij er niet. Ik schijn in de categorie ‘mooie dame’ te vallen. Aan aandacht ook geen gebrek‚ maar hoe ouder ik word hoe fouter de mannen zijn die ik tref.  En als ik dan een leuk exemplaar in het wild tref‚ dan is er altijd ergens een rugtas verstopt‚ waar hij als een soort Mac Gyver het éne probleem ná het andere probleem uittrekt.

Na vijf jaar is het nog altijd ik‚ mijn Kleine Dame en onze stoere ervaringen. Samen vliegen we heel wat af. Zo zijn we samen al onder andere naar Hong Kong‚ Indonesië‚ Jordanië en Marokko geweest en elke zomer pakken we ons tentje en gaan we naar een camping in Zuid Frankrijk. Reizen met een ukkepuk is het meest fantastische wat ik de afgelopen vijf jaar heb meegemaakt. Ik was nooit alleen met haar gaan reizen als ik nog in een relatie had gezeten.

Maar alleen reizen met mijn dochter zal nooit iemand meer van mij afpakken. Dit is quality time pur sang!

Door mijn vriendenkring is ook een flinke bezem gehaald. En niet alleen door mij. Op pijnlijke wijze heb ik geleerd dat de ‘beste vrienden’ dat toch niet meer zijn op het moment dat je ze het hardst nodig hebt. Ineens waren ze verdwenen. Maar wat ben ik blij dat zij het nodig hebben gevonden om die keuze toen te maken. Ik was er liever toen achter gekomen dan mij nog 5 jaar laten bedonderen door schijn vriendschap. Maar in mijn huidige vriendenkring zitten echte pareltjes. Wat een enorm geluk zijn die lieve schatten om ons heen.

Afgelopen zomer is één van die pareltjes onverwachts komen te overlijden. Mijn beste vriendinnetje Tamara ging naar Bali‚ de plek waar ik mijzelf hervond na de break up.

Haar vliegtuig had nummer MH17

Tamara en ik waren‚ wat je noemt ‘dikke mik’. Samen zo single als het maar zijn kon. En wat krijg je dan? Een hele hechte vriendschap waarin je alles‚ werkelijk alles‚ met elkaar deelt over o.a. het Single bestaan. Niemand begreep mij zoals zij. Zij begreep mijn verbazing en problemen van het Single zijn als geen ander. Het doet pijn dat ik mijn ervaringen over mijn Single leventje niet meer kan delen met iemand die aan één woord genoeg heeft. De vader van Tamara gaf mij ná het overlijden één tip: ik moest gaan internet daten. Ik heb er om gelachen en vind het heerlijk dat ik juist die tip van de vader van mijn liefste vriendinnetje kreeg.

En nu‚ na vijf jaar‚ denk ik serieuzer dan ooit na over mijn toekomst met of zonder man. Een man is altijd welkom‚ een gezellige aanvulling op mijn‚ nu al‚ fijne leventje. Maar als hij toch niet voorbij galoppeert op dat witte paard‚ dan denk ik te kunnen zeggen dat dat ook goed is. Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen.

De afgelopen vijf jaar waren goed om door te maken maar ik ga er alles aan doen om alles uit de volgende vijf jaar te halen!!!

Over de blogster: Mijn naam is Sigrid‚ 38 jaar en ik ben de trotste moeder van Pascalle (8 jaar). Wij wonen inmiddels 6‚5 jaar samen in een echt meidenhuis. Ik werk part-time binnen het Voortgezet Onderwijs en op mijn vrije dagen trek ik graag mijn roze hardloopschoenen aan om wat kilometers te maken. Eén keer per 2 weken gaat mijn dochtertje naar haar vader. De relatie tussen hem en mij is zéér moeizaam. Maar voor mijn super dochter probeer ik echt er het beste van te maken!