Vrijdagmiddag afscheid van mijn dochter

O zo herkenbaar. Ik ben nu bijna een half jaar alleen, scheiding is er nog niet door. Ik neem om de week op vrijdag ochtend op school afscheid van m'n popje en en ik vind het zo niet leuk. Begin er langzaam aan te wennen maar mis haar dan zo en zit ook regelmatig op de bank te huilen hoor. Ben altijd zo blij als ik op zondagmiddag de auto hoor en dan dat stemmetje, mama ik ben er weer. Dan smelt ik gewoon. Die tas heb ik ook, wordt idd alleen dan gebruikt. Succes met alles ?

Wat zal de vader haar missen in de tijd dat ze bij jou is, hij ziet haar immers veel langer achter elkaar niet. Ik mis eigenlijk op het internet best wel verhalen van vaders en hoe zij de scheiding en omgang met de kinderen nadien beleven.

Mooi geschreven en inderdaad "over twee weken mis ik je gewoon weer", heel gewoon maar niet heus. Ik schrik wel van wat je schreef over die kleertjes, die niet mooi gevonden worden....dat gaat best wel ver. En je vraagt hoe anderen met hun verdriet omgaan? Best wel moeizaam, ik ben nog vaak verdrietig om vele redenen. Maar het is niet anders en ik probeer er het beste van te maken maar dat vind ik eigenlijk niet genoeg, diep in mijn hart vind ik een gelukkig gezin met een aanwezige vader en moeder het beste en dat had ik mijn kinderen zo gegund. Maar langzaam gaat alles beter en komt het wel goed met ons. Sinds kort is er een nieuwe vriendin met haar kinderen en familie in beeld of eigenlijk buiten beeld want ik ken haar niet en mijn ex-man vindt een kennismaking niet nodig en ook dat is weer wennen en aanpassen.

Ik ben nu 4 jaar alleen met dochter en de weekenden dat ze bij haar vader is ervaar ik elke keer anders. Soms is het stiekem wel even lekker om een heel weekend voor jezelf te hebben... Maar meestal vind ik het veel te stil in huis en snak ik naar de zondagavond als mijn hummeltje weer thuis is. Mijn dochter is 6 jaar ( over 3 weken is ze jarig ). Het meeste moeite heb ik echter met de zomervakantie. Want dan is ze 2 of 3 weken aaneengesloten bij haar vader. Het is zo'n dubbel gevoel, ik ben blij voor haar dat haar vader nog in haar leven wil zijn. Maar dat betekend ook dat ik minder tijd met haar heb en het gaat al zo snel. Even geheel ander onderwerp....daarom ben ik blij met deze site. Misschien ontmoet ik wel een andere single mama die in de 'kinderloze' weekenden een kopje koffie of een borreltje wil gaan drinken met mij. Ik wil namelijk niet steeds mijn vriendinnen vragen, zij hebben tenslotte hun eigen gezin :)

Ik bracht mijn zoon om de twee weken een weekend naar zijn vader. Heb nooit gehuild of zo. Ik was blij dat ik even bij kon tanken. Ik weet dat zijn vader heel veel van hem houd. Dat was voor mij genoeg en wilde het ook niet erg dramatisch maken voor mijn zoon. Het was gewoon zo. Net als naar de winkel gaan. Het hoort erbij. Wij hadden ook een papa tas. En die propte ik helemaal vol met veel te veel kleren want wist dat papa een andere smaak heeft dan mij. Nu is papa verhuisd naar een ander land en missen hem heel erg. We skypen veel maar t is goed zo. Het is niet anders. Wie weet wat de toekomst brengt.

Ik herken het. M'n hart breekt altijd!! M'n kleine meissie die dan weer naar de vader gaat. Ik kan er maar niet aan wennen

Heel herkenbaar! Zoontje van 3 gaat om t weekend en de woensdag. Verschrikkelijk wat mis ik hem als hij er niet is. Blij als t weer zondag is en hij weer veilig bij mij is. Maar de weekenden zijn nog te overleven. De vakanties vind ik verschrikkelijk. Twee weken lang geen kind! De eerste week elke dag dikke tranen. Tweede week aftellen. Maargoed!! Niks laten merken aan die kleine! Hij is gek op zijn papa dus zolang hij het leuk heeft ben ik blij. Dat is waar het om gaat. En wat betreft een weekend tasje! Het enige wat mee gaat is de knuffel. Want blijkbaar zijn ook mijn kleertjes voor die kleine niet goed/mooi genoeg.

Wauw, echt herkenbaar. Bij mij is het ook 1,5 jaar, mijn dochter is net 5. Ik zit gewoon mee te huilen. Gelukkig is het 'ophaalmoment' van mijn ex altijd bij de BSO, dus ik zie hem alleen als hij haar komt brengen. Verder bemoeit zijn vriendin zich gelukkig niet met haar kleding etc, dus ik geef haar lekker haar eigen vertrouwde spulletjes mee. En als ze er niet is, probeer ik zoveel mogelijk leuke dingen te doen en te hopen dat het weekend dan snel voorbij is

Heel herkenbaar, sinds 4 maanden uit elkaar. Mijn zoontje van 1,5 is tot nu toe alleen bij mij gebleven. Afgelopen week voor het eerst een dag naar zijn vader. Hij gaat om het weekend op zaterdag een nachtje slapen en elke week 1 dag. Op die dag kan ik niet wachten tot het 5 uur is , laat staan hoe het straks is als hij ook gaat slapen..