Wereldse Wijffies op vakantie

Toen ik midden in de afhandelingen van mijn break up zat‚ liep mijn emmertje compleet over. Ik was alleen maar bezig met overleven en dat trok mij helemaal leeg. De afhandelingen van deze break up waren één grote strijd met mijn ex-partner. Goede afspraken maken m.b.t. onze dochter liep uit op een uitputtingsslag‚ maar ook de financiële kant. Laat ik het maar gewoon straight to the point houden: geld hebben we nodig om te overleven en ik liet mij de kaas niet van het brood eten.

Ik wilde absoluut niet het onderste uit de kan‚ maar ik wilde wel wat geld overhouden om zo een nieuwe start te maken in mijn nieuwe huisje. Het huisje waar ik een nieuw gezin ging vormen met alleen mijn dochtertje. 

Aan het einde van deze strijd had ik geen vrienden meer‚ geen huis meer en tot overmaat van ramp verloor ik ook nog mijn functie vanwege een fusie. Mijn toekomst was verdwenen. Welkom Burnout!

Door de stress begon ik ook aan alles te twijfelen. Was ik wel een goede moeder? Kon ik het wel aan? Maakte ik wel de juiste beslissingen? Ik moest weg van de shit‚ rust zoeken. Van mijn laatste spaargeld  dat ik nog over had‚ na het betalen van alle dure kosten van juristen‚ heb ik halsoverkop 2 tickets naar Bali geboekt. Hotel erbij en ik zou iets meer dan drie weken weg gaan. Wij zouden samen op vakantie gaan. En zo ging het…

Op de dag van vertrek zonk de moed in mijn schoenen. Wat ging ik in hemelsnaam doen?

Op de grond lagen twee koffers‚ twee stuks handbagage‚ een buggy en ik had ook nog mijn dochter mee te nemen. Hoe ging ik dit in hemelsnaam fixen?

Maar ja‚ er was geen weg meer terug. Hoe ik ooit in het vliegtuig ben gekomen‚ ik heb werkelijk geen idee! Maar vanaf het moment dat wij de lucht in gingen voelde ik mij stoer. Heel stoer! De wereld lag aan onze voeten. Wij gingen het gewoon even doen.

Aan het einde van onze vlucht kreeg ik veel complimenten. Mijn dochter had zich inderdaad voorbeeldig gedragen tijdens de vlucht. Ze heeft geen kick gegeven. Maar wat die mensen niet wisten‚ is dat ik mijn dochter had “gedrogeerd”. Ach‚ gemak dient de mens zullen we maar zeggen. Op advies van de huisarts heb ik haar wat pilletjes gegeven waardoor ze ietwat moe werd. Geloof mij‚ ze hielpen! En daar waren we dan! Aan de andere kant van de wereld in het paradijs. Samen!

Het stoere gevoel uit het vliegtuig was even verdwenen. Nu begon het avontuur pas echt. Ik had nog nooit getwijfeld had aan mijn kwaliteiten als moeder‚ maar ik twijfelde nu wel even aan mijn gezonde verstand. What did I do??? Het was avond en het beste wat we konden gaan doen was slapen. Morgen zou alles vast anders zijn.

En dat was het ook. Zodra ik de deur van onze bungalow open deed en ik de palmbomen zag en de prachtige zon voelde‚ wist ik dat het goed zat

Mijn lieve dochter had haar prachtige slippertjes al om haar kleine voetjes gedaan en stond  te trappelen om te plonzen in het water. De druk van de break up voelde ik van mijn schouders afglijden en ik besloot om 3‚5 week van de radar te verdwijnen. Dit was mijn tijd om te herstellen. Om weer te leren genieten. Ik wilde niets van iemand iets horen. Ik besloot ook om niets van mij te laten horen. Na een aantal dagen bijkomen verdween de stress en voelde ik mij rustig worden. De rest van de vakantie hoef ik je waarschijnlijk niet te vertellen. Bali is een prachtig eiland‚ een echt paradijs en we hebben samen niet stil gezeten. We hebben eruit gehaald wat er in zat.

Samen met een kleine ukkepuk reizen‚ ze was immers nog maar 2‚5 jaar‚ heeft mijn hele perspectief doen veranderen.  Met haar grote donkere ogen en haar bruine pijpenkrullen stapte zij‚ onbezorgder dan ik‚ dit avontuur in. Zij zag dingen die ik niet zag. Kleine salamandertjes‚ mooie bloemen‚ lieve mensen. Met haar non-verbale communicatie genoot zij van alles om haar heen. En ik met haar.

Deze vakantie heeft mij een nieuwe start gegeven. Ik kon alles weer aan en met dat gevoel zijn we terug gekeerd naar Nederland. Mijn band met mijn dochter is oersterk. Dat kon de stress thuis mij niet meer afpakken.

Door niet alleen te luisteren naar mijzelf‚ maar ook naar haar en haar wensen‚ leerde ik mijn innerlijke rust te hervinden. Kinderen hebben immers een andere kijk op de wereld en die kijk is echt heel erg mooi

De afwikkelingen van onze break-up duurde meer dan 2 jaar. Het gevecht was eindelijk gestreden. Ik vond dat ik dat moest vieren. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ik heb wéér 2 tickets geboekt. Ik en mijn dochter gingen terug naar Bali. Althans daar gingen we eindigen. Eerst gingen we naar Hong Kong en Java. In Hong Kong bezochten we onder andere DisneyWorld en dat was niet omdat ik het nou zó leuk vond tussen al die knuffelbeesten. Mijn dochter was inmiddels vier en ik kon geen andere manier bedenken om haar te bedanken voor haar onvoorwaardelijke liefde en geloof in mij. Ze heeft een fantastische dag gehad‚ wat genoot zij! En ik dus ook. De rest van de vakantie was ook geweldig‚ maar DisneyWorld was mijn cadeautje voor haar.

Sinds deze twee reizen‚ zijn wij blijven reizen. Het is zó gezellig om dit samen te doen.Het gaat mij gemakkelijk af. Ik zie geen bergen‚ alleen maar uitdagingen

Reizen met kinderen is voor mij niet anders dan een treinreisje naar de stad verderop. Alleen het duurt wat langer en ik heb wat meer bagage mee. Tegenwoordig heeft mijn dochter een koffer met wieltjes en een stoere handbagage rugtas. En dat is handig hóór! Kan ze vol trots zelf door de douane en gaan we als Wereldse Wijffies de wereld over! Love it!!

Reis jij met je kind(eren)? Ik ben heel erg benieuwd, je kunt je bericht onderaan deze pagina achterlaten.